„Miarą twojego człowieczeństwa jest wielkość twojej troski o drugiego człowieka”.

Maksio jest jednym z naszych najmłodszych wychowanków.

Ma dopiero 3 latka, a już niesie na barkach pokaźny bagaż trudnych doświadczeń. Jest skrajnym wcześniakiem, urodził się w 7 miesiącu ciąży. Po przedwczesnym porodzie spędził dwa długie miesiące w szpitalu walcząc o życie i zdrowie. W tym czasie odkrywano u niego kolejne nieprawidłowości: wylewy okołokomorowe 1 i 2 stopnia, leukomalacje okołokomorowe, astmę oskrzelową, dysplazję płucną, wzmożone napięcie mięśniowe… U Maksia zdiagnozowano mózgowe porażenie dziecięce, niepełnosprawność sprzężoną, na którą składa się niepełnosprawność intelektualną w stopniu znacznym oraz niepełnosprawność ruchowa.

Mimo wielu trudności Maksio nie poddaje się! Na co dzień jest uśmiechniętym, towarzyskim, dzielnym chłopcem, posiadającym wiele sił do codziennej walki! Dzięki wsparciu bliskich, a przede wszystkim kochających rodziców oraz cudownej siostrzyczki dzielnie stawia czoła przeszkodom pojawiającym się na horyzoncie. Rodzice od początku robili wszystko, aby zapewnić mu specjalistyczną opiekę i rehabilitację, która bezapelacyjnie jest niezbędna dla uzyskania optymalnej sprawności. W ostatnim czasie trasa życiowej wędrówki Maksia niestety skręciła pod ogromną górę… Stracił on jedną z najbliższych osób – ukochanego tatę, żywiciela rodziny…. Oprócz niezmierzonej pustki, tęsknoty okupionej rozpaczą i bólem emocjonalnym, rodzina Maksia musi się mierzyć teraz z przyziemnymi trudnościami materialnymi…

Koszty codziennego utrzymania w przypadku rodziny dziecka z niepełnosprawnościami wzrastają diametralnie. Rozwój Maksia możliwy jest bowiem dzięki integracji działań podejmowanych zarówno na zajęciach tutaj, w Ośrodku, jak również w placówkach zewnętrznych, czy turnusach rehabilitacyjnych. Maksio systematycznie uczęszcza na zajęcia uprawniające ruchowo, zajęcia z SI, wsparcie logopedyczne, terapię czaszkowo-krzyżową. Ponadto wymaga podawania toksyny botulinowej przeciwdziałającej pogłębianiu się spastyki, a także korzystania ze specjalistycznego sprzętu rehabilitacyjnego, np. wózek, ortezy… To tylko niektóre jego potrzeby, które w skali miesięcy/lat niosą za sobą niewyobrażalne zobowiązania finansowe… Wierzymy, że dzięki wsparciu ludzi o dobrych sercach Maksio będzie miał możliwość dalej rozwijać się, walczyć o swoją sprawność, a jego rodzina, mimo pustki związanej z ogromną stratą, będzie mogła cieszyć się z jego najmniejszego sukcesu i spać spokojnie wiedząc, że nie jest sama.